«مدرسه روابط عمومی»- تاریخ شفاهی یک روش جمع آوری اطلاعات از گذشته است که بر پایه مصاحبه با افرادی که تجربیات شخصی و یا دانش خاصی در مورد گذشته دارند، انجام میشود1. این روش به ما امکان میدهد تا تجربیات و دیدگاههای فردی را به طور کامل بازتاب دهیم.
روابط عمومی، از سوی دیگر، فرایندی است که در آن سازمانها، شرکتها یا افراد تلاش میکنند تا ارتباطات مثبتی با عموم برقرار کنند و تصویر مثبتی از خود ارائه دهند.
تاریخ شفاهی میتواند در روابط عمومی به چندین طریق مفید باشد:
- ایجاد ارتباطات شخصی: تاریخ شفاهی میتواند به ما کمک کند تا ارتباطات شخصی و معنیداری با مخاطبان خود برقرار کنیم1.
- تولید محتوای معنادار: داستانهای شفاهی میتوانند محتوای قدرتمندی برای کمپینهای روابط عمومی ایجاد کنند.
- افزایش درک و همدلی: داستانهای شفاهی میتوانند به مخاطبان کمک کنند تا بهتر درک کنند و با تجربیات دیگران همدلی کنند.
- تاریخ شفاهی عمومی: تاریخ شفاهی میتواند به تولید تفسیرهای تاریخی کمک کند که برای مصرف توسط جمهور خاص در نظر گرفته شدهاند.
بنابراین، تاریخ شفاهی و روابط عمومی میتوانند به شدت با هم مرتبط باشند و هر دو میتوانند از هم بهره ببرند. یک مصاحبه خوب برای تولید تاریخ شفاهی شامل اجزای زیر است:
- آمادگی: قبل از مصاحبه، باید تحقیقات کافی را انجام دهید و با مصاحبه شونده آشنا شوید.
- ساختار زمانی: مصاحبه باید به صورت زمانی سازمان یافته باشد. این ساختار به مصاحبه شونده اجازه می دهد تا نشان دهد چگونه تجربیات و ایده هایشان در طول زمان توسعه یافته اند.
- پرسش های باز: با استفاده از پرسش های باز، مصاحبه شونده می تواند تجربیات خود را به طور کامل توصیف کند.
- گوش دادن: مصاحبه گر باید به طور کامل به مصاحبه شونده گوش دهد و بر اساس آنچه که می گویند، پرسش هایی را مطرح کند که به آنها اجازه می دهد تا مثال ها، زمینه، توضیحات و غیره را ارائه دهند.
- احترام: مصاحبه گر باید به تجربیات و خاطرات مصاحبه شونده احترام گذارد.
- تمرکز بر تجربیات شخصی: مصاحبه گر باید از مصاحبه شونده بخواهد که اطلاعات از دست اول را ارائه دهد.
- صبر: در صورتی که مصاحبه شونده مکث کند یا به دنبال کلمات یا افکار باشد، مصاحبه گر باید صبور باشد.
این اجزا به تولید یک مصاحبه تاریخ شفاهی کامل و جامع کمک می کنند که تجربیات و دیدگاه های فردی را به طور کامل بازتاب می دهد.